Naam: Edwin AbelsGelijk vanaf een jaar of 7 toen ik voor het eerst op de ski's stond, werd ik door de skisport gepakt en raakte ik geboeid. En nog steeds blijft het me boeien. Ik raak zelf steeds meer geïnspireerd door de skisport. Fantastisch, het mooiste wat er is! Nog geen moment heeft het skiën mij doen ververvelen. En dat is voor mij heel uniek! Het blijft mij maar inspireren. Haha!
Skiën maakt een heel belangrijk deel uit van mijn leven en is datgene waar ik het meeste van kan genieten. Je kunt rustig zeggen dat ik van deze sport hou. Maar tegelijkertijd weet ik ook dat er nog belangrijkere dingen zijn in het leven. Misschien schuilt daarin mijn kracht, om zo altijd plezier in het skiën te houden en niets voor vanzelfsprekend te beschouwen. Skiën is het heel erg belangrijk voor me, maar aan de andere kant kan ik het weer heel goed relativeren.
Goh, skiën. Als ik terug kijk op alles wat ik gedaan heb met skiën heb ik vele mooie dingen mogen doen.
Zelf heb ik op helaas wat late leeftijd de wedstrijdsport mogen beoefenen. Vette tijd. Ik heb veel wedstrijden mogen doen, waarbij ik het meest gegrepen werd door het skiën van afdalingen en Super G. Ik heb er heel wat mogen doen. Retegaaf om zo hard te gaan. De afdaling in Altenmarkt Zauchensee staat me nog het beste bij, waarschijnlijk om dat ik daar vaak goed skiede. Mijn beste resultaat bij een NK was 3e op de SL en 3e overall. Pfff, ergens in 1985 geloof ik.
Later heb ik de Oostenrijkse lerarenopleiding gevolgd. Ik ben toen ergens begin jaren negentig jaren leraar/gids geweest voor 5 jaar in St. Anton am Arlberg. Super tijd. Alleen maar met skiën bezig zijn en niets anders. Fantastisch! Na het behalen van mijn Staatliche Oostenrijkse diploma ben ik een eigen skischool begonnen in Val Thorens en Les Menuires. Een mooie pionierstijd maar wel keihard met die chauvinistische Fransen. Niet mee te werken. Ik heb wel weer heel veel geskied in dit mooiste gebied van de wereld, en dan vooral veel offpiste. Ik ben daar uiteindelijk 4 jaar blijven hangen.
Daarnaast ben ik ook steeds wedstrijdtraining blijven geven en heb diverse trainersopleidingen gevolgd. Een mooie tijd was de tijd dat ik assistent trainer was van het Oostenrijkse Techniek Worldcup Team (SL en GS) onder leiding van Philip Kartner en later onder leiding van Fritz Vallant. Dat team heeft de meeste medailles ooit behaald en was daarmee het meest succesvolle team ooit van Oostenrijk. Namen als Tritscher, Günter Mader, Siegfried Vogelreiter, Thomas Stangassinger, Christian Mayer en Thomas Sykora. Allemaal World Cup winners, en winnaars bij Wereldkampioenschappen en Olympische Spelen. Een leerzame tijd!
Uiteraard heb ik nog een aantal leuke jobs gedaan: trainer van een Oostenrijks Bezirksteam in Tirol was er zo één. Leuke tijd. Ik had van het bestuur gehoord dat de kinderen nogal erg verbaast en sceptisch waren toen ze te horen kregen dat een Nederlander hun ging vertellen en laten zien hoe je moest skiën. Dat kon toch niet waar zijn! Ik kan mijn eerste training op de Wetterstein Alm in Ehrwald dan ook nog goed herinneren (een lange, steile en moeilijk piste). “Zo, goedemorgen allemaal (op z’n Duits dan he). Welkom. Jullie kunnen 1 ski uitdoen en met me meegaan in de stoeltjes lift”. Verbazing alom natuurlijk. Boven aan gekomen was het enige wat ik zei. "Volle bak op 1 ski naar beneden jongens". En weg was ik. Toen was het geregeld. het duurde even voor ze allemaal beneden waren natuurlijk en ze waren kapot en zaten onder de sneeuw. Maar ze gingen direct netjes in een rijtje staan en luisterden aandachtig naar wat ik had te melden. Ik kon beginnen met training geven. Nooit problemen gehad met de groep. In Oostenrijk word je in het begin vooral beoordeeld hoe goed je kunt skiën. We hebben dat seizoen bijna alle FILA sprint wedstrijden gewonnen en ook in de landes cup diverse overwinningen geboekt. Leuk detail was dat ik 25 jaar daarvoor in dat gebied skiën had geleerd en voor het eerst op de ski's stond. Vond het best wel stoer dat ik terug kwam als trainer.
Bij de Wolfskamer ben ik 7 of 8 jaar trainer geweest. Mooie club. In die tijd had je nog geen sneeuwbanen of die kwamen net op zetten. In die tijd bij Wolfskamer heb ik veel kinderen in aanraking mogen brengen met het wedstrijdskiën. De wolfskamer was toen de succesvolste club van het land en we hebben vele medailles gewonnen bij de Nederlandse Kampioenschappen en andere wedstrijden.
Op een gegeven moment wilde ik zelf graag een instituut voor lerarenopleidingen opzetten. Ik had inmiddels zo mijn eigen ideeën om Nederlandse leraren op te leiden en vooral net als ikzelf geïnspireerd te raken door en voor de ski- of snowboard sport. Vanuit mijn opleiders-rol voor de Oostenrijkse Lerarenbond ben ik toen Snowsports Academy gestart met een Oostenrijks diploma. Ik heb een hoop gezeik gehad in het begin, tot aan het Europese Hof aan toe. Maar met doorzetten en vechten kom je een heel eind, en vooral ook met het geloof in eigen kunnen en in je eigen visie. Nu na 15 jaren heeft Snowsports Academy een goede naam opgebouwd in Nederland, België en de landen in de Alpen. We kunnen heel veel mensen onze droom en passie meegeven en hun opleiden om zelf weer anderen te inspireren.
Een aantal jaren later kon ik mijn volgende droom realiseren om te proberen de wedstrijdskisport in Nederland op een hoger plan te tillen. Ook daarin had ik inmiddels veel ervaring opgedaan en zo mijn eigen ideeën hoe dat gerealiseerd kon worden. In mijn tijd waren was de begeleiding en waren de mogelijkheden niet van dien aard dat je de top zou kunnen halen. Vandaar Snowsports Academy Racing. Vanaf het begin af aan vond ik dat verschrikkelijk leuk om te doen en gelukkig kwamen de successen al snel. Skiërs raakten inderdaad geïnspireerd en daardoor konden de resultaten niet uitblijven. Al gelijk in de begin jaren waren we keer op keer het meest succesvolle team in Nederland. Maar wat me vooral bij is gebleven, is het plezier wat zoveel kinderen aan de skisport beleven.
Zelf had ik nog één persoonlijk doel en dat was als trainer naar de Olympische Spelen gaan. Na onder andere Geertje Derksen naar de Nederlands top te hebben mogen begeleiden (grootse prestatie hoor om pas met 18 jaar te beginnen met de wedstrijdsport en dan de beste dame te worden in Nederland met op de Slalom 27 FIS punten), kwam ik in 2008 in contact met Karen Persyn uit België. Uiteindelijk ben ik 4 jaren met haar full-time onderweg geweest in Worldcup en Europacup. De kwalificatie eisen voor de Olympische Spelen waren erg scherp gezet in België. 2 x een top 20 resultaat in de World Cup, of 1 x een top 24 resultaat bij een Wereldkampioenschap.
"Wij gaan naar de Olympische Spelen", had ik haar in het begin gezegd. Grote gok natuurlijk van mij! Maar laten we nu in Maribor 2009 tijdens de Worldcup een 16 plek eruit gehaald hebben, en tijdens de Wereldkampioenschappen in 2009 een 22 plek. Wat nog nooit was gebeurd hadden we gehaald: kwalificatie voor de Olympische Spelen. Fantastisch! Heel Belgie viel natuurlijk over ons kleine team heen. In Vancouver werd Karen uiteindelijk verdienstelijk 27e. Wat een super gave tijd daar zeg tijdens de Olympische Spelen. Mijn volgende doel is nog een keer naar de OS te gaan, maar dan mee te spelen om de medailles.
Sinds 2011 ben ik na vele jaren als fulltime coach onderweg te zijn geweest, weer trainer geworden van ons FIS team en Ontwikkelings Team van SAR. Leuk om al mijn ervaring nu nog directer binnen ons eigen team te kunnen toepassen.
Kortom, skiën is en blijft fantastisch. Ik hoop dan ook dat SAR, en ikzelf als onderdeel daarvan, nog vele kinderen mag inspireren voor de skisport en wie weet ooit een Nederlander naar de absolute top mag brengen. Dit gaat een keer gebeuren, let op mijn woorden!
En de laatste poederafdalingen ergens half januair 2013 op mijn vette bakken van Elan in Pass Thurn staan nog vers in mijn gedachten. Genieten was dat samen met Maaike mijn vriendin. Deze winter ga ik zelf nog veel vette afdalingen maken. Hoop jij ook! Geniet ervan!
Laat ik het zo zeggen: de grootste sponsor ben ik altijd zelf geweest. Ik heb me nooit laten afleiden door iets of iemand om mijn eigen doelen te bereiken. Zeker in het begin van mijn carrière. Tja, dan moest ik al snel zelf aan de bak om geld te verdienen of heel creatief bezig zijn om het zo te regelen dat ik dat kon doen wat ik het liefste wilde: skiën.
Momenteel word ik ondersteund door Elan ski’s en Peak Performance voor wat betreft kleding.
Uiteraard ben ik ook heel blij met de sponsoren die SAR ondersteunen: onder andere Hestra, Carrera en Under Armour.
